هوش مصنوعی: من روزم به خاطر ترس از رقبای دیگر نیست، بلکه شب را به کوی محبوب می‌روم، اما چه فایده وقتی که فقط دیدن چهره‌اش را می‌بینم؟

هوش مصنوعی: او شاد و خوشحال است و من اندوهگین، چون بارها او را ناگاه کشته‌ام و او از آزادی دستش به کار نمی‌آید.

هوش مصنوعی: آن ابروی کمان‌مانند، همیشه به گونه‌ای دیده می‌شود که گویی از گره‌های پیوسته تشکیل شده است. ابروی او به طرز جالبی به هم پیوسته است.

هوش مصنوعی: من که در کنار او نمی‌خواهم بمانم، چون از حسادت بر دیگران نمی‌توانم او را ببینم.

هوش مصنوعی: هرچقدر هم که از یارم دور باشم، در هر جایی که توقف کنم، رو به آن مکان می‌نشینم و یاد او در ذهنم است.

هوش مصنوعی: ما وقتی که از هر طرف به خاک کوی تو رو آوردیم، دیگر پس از این فقط روی نیاز ما به خاک کوی تو خواهد بود.

هوش مصنوعی: هر چقدر که از هم دور هستیم و جدایی ما را به درد و رنج انداخته است، هنوز صدای ناله عشق و حسرت او از هر مو و جزیی از وجودش به گوش می‌رسد.