هوش مصنوعی: تو با اشاره به رقیب خشمگینم، عاشق من کردی، بگو که با هر کسی که می‌خواهی، از عشق تو صحبت کنم.

هوش مصنوعی: جان من، تا کی باید به دلجویی از دیگران بپردازیم؟ گاهی هم باید به فکر دل سرگردان خودمان باشیم و آن را در نظر بگیریم.

هوش مصنوعی: ای پزشک، برای درد ما نگران نباش و درمانی جستجو نکن، زیرا ما به درد بی‌درمان خود عادت کرده‌ایم.

هوش مصنوعی: تنم به قدری باریک و آسیب‌پذیر شده که به مو شبیه است. بگو که عشق را از میان ما بردار، زیرا بعد از این، دیگر جایی برای عشق در میان من و او نخواهد ماند.

هوش مصنوعی: چشمان من همچون جویباری هستند که آب حیات از آن‌ها رفته است. ای خداوند، چه کسی می‌تواند این آب رفته را دوباره به من برگرداند؟

هوش مصنوعی: اگر ظاهر گل را در نظر بگیریم، ولی زیبایی و معنا نداشته باشد، داشتن رنگ و بو چه فایده‌ای دارد؟ بنابراین، اگر تو زیبایی و معنا نداشته باشی، هیچ ارزش یا سودی از ظاهرت نمی‌برم.

هوش مصنوعی: در کنار خانه‌اش، روشنایی و زیبایی صورتش را با خون شستن چه سودی دارد؟ به طرف تیغ تیزی که در دست دارد نگاه کن و از جان خود دل بکن.