هوش مصنوعی: ای کسی که از نیکان هستی، تو هدف و مقصود ما هستی. هیچ‌کس دیگر نمی‌تواند مانند تو باشد و هرگز هم نخواهد بود.

هوش مصنوعی: در دنیای عشق، وقتی دل به تو دادیم و به شوق تو به این بازار آمدیم، نه از ضرر این دنیا غمگینیم و نه دل‌مشغولی به سود دنیوی داریم.

هوش مصنوعی: بخاطر بدشانسی‌ام چنان سردرگم و پریشانم که مانند گردونه‌ای در حال چرخش، نه می‌توانم از این چرخش رها شوم و نه از سرنوشت ناخوشایند خود راضی هستم.

هوش مصنوعی: اگر به سمت او برویم، عشق مانند گلی شکوفا نخواهد شد. چرا چشمان من گریه می‌کند و چهره‌ام پر از غبار و غم است؟

هوش مصنوعی: ای آرامش جان‌ها، لطفی کن، چون من دلbroken دارم و جانم از غم خسته شده است.

هوش مصنوعی: چگونه می‌توانم عواطف و احساسات عمیق خود را پنهان کنم؟ زیرا از زیبایی چهره و موهای تو در دلم شعله‌ای ایجاد شده و دود آن از جانم بلند شده است.

هوش مصنوعی: زمانی که دل بی‌تاب و غمگین به یاد تو ناله‌ای بلند کرد، ساز عود نیز از شدت درد و غم با آن همصدا شد.