هوش مصنوعی: هر روز با امید به دور آن دیوار و در می‌چرخم و بسیار امیدوارم، اما افسوس که اگر ناامید برگردم.

هوش مصنوعی: چه زیباییی دارد این؟ که از یک نگاه تو، چنان مجنون شدم که بیا تا دوباره ببینمت و بیشتر دیوانه‌ام کنی.

هوش مصنوعی: وقتی که آن دختر زیبا در شهر ظاهر شد، من هم در نهایت روزی به سرنوشت آوارگی دچار می‌شوم و هر لحظه به صحراهای جدیدی می‌روم.

هوش مصنوعی: خدا را، لطفاً این‌قدر سریع از کنار من نرو. کمی بمان و منتظر بمان تا من آماده شوم، بعد می‌خواهم دور تو بچرخم.

هوش مصنوعی: زهر در دهانم است و مانند سگی در کوی تو رانده شده‌ام. ای خدا، تا کی باید در این حال بی‌سر و سامان بگردم؟

هوش مصنوعی: من از محبوب خود خبر می‌خواهم، اما اگر روزی کسی خبری به من بدهد، به قدری غرق در احساسات شوم که از خود بی‌خبر گردم.

هوش مصنوعی: من همچون هلالی، به خاطر عشق آن کمان ابرو به عرصه می‌آیم و در برابر تیرهای ملامت و سرزنش، سپر می‌شوم.