هوش مصنوعی: من به خاطر تو گام برمی‌دارم و به شدت غرق در احساساتم هستم. هر جا که میری، شوق پاهایت مرا به عقب می‌کشد و من در این مسیر، سرگشته و پراکنده می‌شوم.

هوش مصنوعی: هر کجا که به خواب می‌روم، نمی‌خواهم به خاطر نزدیکی به تو، در کنار سگت بخوابم. نمی‌خواهم از سمتی به سمت دیگر غلت بزنم.

هوش مصنوعی: در زمان مرگ، از تو می‌خواهم که طوری مرا زخمی کنی که سال‌ها نیمه‌جان بمانم و بر زمین افتاده و غلت بزنم.

هوش مصنوعی: با امید اینکه روزی بر من بخندد، در آن کوی، سگ محبت هر شبی تا صبح در خون دل غلت می‌زنم.

هوش مصنوعی: من در هوای درختی بلند و سرسخت، آنقدر نزار و ضعیف هستم که مانند خار و خاشاک در نسیم صبح به راحتی جابجا می‌شوم.

هوش مصنوعی: نمی‌خواهم از جشن دیدار او خارج شوم. ای ساقی، لطف کن و جامی به من بده که در آنجا بی‌خبر از همه چیز می‌چرخم و غرق در شادی و لذت هستم.

هوش مصنوعی: ای هلالی، زمانی که مرا در کوی آن ماه زیبا ناتوان و ضعیف ببینی، لطفاً دستم را بگیر و اجازه بده تا دوباره به حال خود بیفتم و غرق شوم.