هوش مصنوعی: زیبایانی که هرکجا می‌روید، صف‌های طولانی به دور شما کشیده شده است، اما تو در نظر من، اساس وجودم هستی و همه چیز دیگر برایم بی‌اهمیت است.

هوش مصنوعی: حالا با عشق و خیال تو در حالتم، اگر به خوشبختی وصالت برسم، چه افتخاری خواهد بود!

هوش مصنوعی: دور از تو، جوانی و زیبایی به سرعت گذشت و عمر گرانبهایم چرا این‌گونه بیهوده هدر شد؟

هوش مصنوعی: چشم تو باعث شد که من هدف تیرهای سنگین غم و اندوه شوم. آه! چه باید بکنم؟ که حالا من هدف این بلا شده‌ام.

هوش مصنوعی: اشک کودک از چشمانش ریخت و افسوس که آن در یتیم، کجا رفت و گم شد؟

هوش مصنوعی: آدم‌ها در حال گذر‌اند و صدای دلخراش و هیاهو به راه انداخته‌اند. حالا ببین که ساز‌ها و موسیقی در چه وضعیتی قرار دارند.

هوش مصنوعی: اگر دامن وصالت را کسی از تو بگیرد، پس نکند که دست هلالی به خودت نرسد. پس باید مراقب باشی که دستانت (دستان کسی که صمیمی است) از دست نرود.