هوش مصنوعی: زمانی که دلم برای او تنگ شود و جانم به آرزوی او برسد، جانم را به او تقدیم می‌کنم و بدنم را در خاک محل زندگی‌اش دفن می‌کنم.

هوش مصنوعی: وقتی از دیدن آن گل و وصالش ناامید شدم، متوجه شدم که دیگر رنگ و جلوه‌ای ندارد، اما به بوی آن راضی شدم.

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به زیبایی و درخشش چهره معشوقش اشاره می‌کند و می‌گوید که او به اندازه‌ای زیباست که حتی خورشید را به ماه تشبیه کرده است. اما از اینکه این مقایسه نادرست به نظر می‌رسد و به خاطر این کارش احساس شرمندگی می‌کند. به طور کلی، شاعر از زیبایی معشوقش شگفت‌زده و از مقایسه‌اش با نور خورشید و ماه عذرخواهی می‌کند.

هوش مصنوعی: دل بی‌نوا به خاطر سرزنش‌ها و بی‌مهری‌ها در جهان سرگردان شده است. ای باد، اگر تو اوضاع ما را می‌بینی، لطفاً از ما سلامی به دیگران برسان.

هوش مصنوعی: کشاورز از جوی، تاک‌ها را سیراب کرد و ای کاش جوی زندگی‌اش هرگز از آب بی‌روان نباشد.

هوش مصنوعی: لطفاً من را از جستجوی وصالش محروم نکن، زیرا اگر حتی به هلالی برسم که در دسترس نباشد، باز هم خوشحالم که به دنبال او هستم.