هوش مصنوعی: اگر روزی بگذرم، مانند نسیم صبح که به خاک می‌وزد، از خاک برمی‌خیزم و دامن او را می‌گیرم.

هوش مصنوعی: اگر ذرات خاک من به باد بروند، از طریق هوا به تو می‌رسم و به صورت ذره‌ذره از روزنه‌ات وارد می‌شوم.

هوش مصنوعی: به چه دلیل آن دختر زیبا و دلربا باید در کلبه‌ی تیره و دل‌سرد من زندگی کند؟ من او را در کنار خودم می‌خواهم، تا چشمانم را به نور او روشن کنم.

هوش مصنوعی: اگر شبی زیبایی و محبت او بر لباسش جلوه‌گر شود، از شادی و شوق دیگر جایی در قبا و لباسش نخواهد داشت.

هوش مصنوعی: ای گل، با لطافت خود دم مزن زیرا که با آن بدن نازک، اگر تو می‌چرخانی، از این کار بدنش آزرده خواهد شد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که گردنم در خون فرورفته است، چشمم به در راه امید است. حتی اگر خونم را بر زمین بریزم، باز هم خون من به گردن او نمی‌آید.

هوش مصنوعی: مسکین هلالی در راه آن پهلوان به خاک افتاد و زیر پاهای سختی و بی‌رحمی له شد، مانند اینکه اسبش را نعل کرده‌اند.