هوش مصنوعی: من از عشق و احساسات درونم می‌نویسم، چرا که اگر در کاغذ شعله‌ای به وجود آید، جایش همین‌جاست.

هوش مصنوعی: وقتی دل من به شدت داغ شده و قلمم سوزانیده می‌شود، اگر نامه‌ام با اشک چشمانم خیس نشود، هیچ کاغذی نخواهی داشت.

هوش مصنوعی: ما می‌خواهیم که سخن شیرین تو را در طلا ثبت کنیم، ای کاش می‌توانستند کاغذی از طلا بسازند تا بتوانیم این حرف‌ها را روی آن بنویسیم.

هوش مصنوعی: خط زیبا و سیاه بر روی چهره‌ات نیکوست و هیچ کاغذی شایسته‌ بیان رحمت و زیبایی‌ات نیست.

هوش مصنوعی: توضیح دادن بی‌مهری آن ماه (معشوق) به قدری دشوار و پیچیده است که حتی اگر تمام آسمان‌ها کاغذ شوند، باز هم نمی‌توان به پایان رساند.

هوش مصنوعی: مردم به خاطر غم و اندوه از من می‌پرسند که چرا برای رقیب نامه نوشته‌ام؟ ای کاش در این شهر امکان تهیه کاغذ نبود و نمی‌توانستم این کار را انجام دهم.

هوش مصنوعی: وقتی زیبايي چهره‌ات به شکل هلال ماه توصیف شد، کاغذ شبیه به صفحه‌ای نورانی مانند خورشید شد.