هوش مصنوعی: دوستان، امشب مرا از غم و اندوه رهایی بخشید و با نغمه‌های زیبا و داستان‌های دلکش، روحیه‌ام را شاد کنید.

هوش مصنوعی: من اندوهم را با درد مجنون مقایسه نمی‌کنم؛ اگر مرا دیوانه بنامید، عملاً خودم را دیوانه می‌دانم.

هوش مصنوعی: لباس من به رنگ لاله شده و چاک‌های زیادی دارد که حاصل اشک‌های من است. حالا می‌خواهم که این وضعیت را با زیبایی توصیف کنید و گویا بر تنم جامه‌ای از گلگون بپوشانید.

هوش مصنوعی: شوالیه‌ی من به بیابان رفته و من به خاطر این موضوع از شهر می‌خواهم که مرا بیرون کنند.

هوش مصنوعی: قد او را با در نظر گرفتن عقل و خرد، اندازه‌گیری کرده‌ام. بی‌تردید باید بر این توازن و تناسب جفتی که در طبیعت‌ام وجود دارد، آفرین گفت.

هوش مصنوعی: چشم‌های پر از اشک و خونم را ببینید و از دلم حال‌وم احوالش را نپرسید، زیرا حال دل را می‌توانید از این حالت چشم‌هایم درک کنید.

هوش مصنوعی: من چون هلالی، دیشب بر زمین نشسته‌ام و امید دارم شاید امروز مرا به اوج آسمان برسانید.