هوش مصنوعی: چه فایده‌ای دارد که هزاران گل شکوفه بزنند یا صدها بهار بیایند؟ وقتی که من درگیر درد و شوق تو هستم، این امور برای من هیچ اهمیتی ندارند.

هوش مصنوعی: دل من از زیبایی‌های باغ و بستان خوشحال نمی‌شود، مگر اینکه در کنار آنها جامی از نوشیدنی و سروئی نیز باشد.

هوش مصنوعی: وقتی که دل به سمت زلف زیبای معشوقان می‌رود، دیگر به سوی ما بازنمی‌گردد و اگر هم برگردد، حالتی تیره و آشفته برایش خواهد بود.

هوش مصنوعی: من از ترس اینکه 사람들이 مرا ببینند و به خاطر درد و غم با صدای بلند گریه کنم، نمی‌توانم از خانه بیرون بیایم.

هوش مصنوعی: پس از سال‌ها، اگر آن کودک بداخلاق به سمت من بیاید، آرامشی نخواهم دید تا اینکه دل من به آرامش برسد.

هوش مصنوعی: عاشق نباید از داغ و درد ناامیدی بیشتر رنج ببرد؛ مبادا که این درد و بلا بر من که امیدوارم، بیفتد.

هوش مصنوعی: هلالی، تو به عنوان یک درویش هستی و زیبایانی که به آن‌ها عشق می‌ورزی، به خاطر ارتباط تو با آن‌ها به خود می‌بالند. اما آن زیبایان ممکن است از این عشق به تو خجالت بکشند.