هوش مصنوعی: عشقم به تو آن‌قدر قوی است که هیچ چیز نمی‌تواند آن را قطع کند. این محبت مثل درختی است که به زندگی و وجود من وابسته است و نمی‌توانم از آن جدا شوم.

هوش مصنوعی: آه، از آن چشمان که وقتی به من نگاه می‌کنند، مانند چاقوی تیز در دلم زخم‌هایی به وجود می‌آورند.

هوش مصنوعی: اگر جانم را نثار او کنم، هیچ‌گاه او را راضی نخواهد کرد. آه! چه دشوار است که کسی با این روحیه بازیگوش و ستمگر را پسندید.

هوش مصنوعی: اگر به خاطر لطف و مهربانی‌اش دست مرا نگیرد، عملاً من با دست‌های کوتاه‌ام نمی‌توانم به دامن آن سرو بلند برسم.

هوش مصنوعی: من از نگاه تو راضی و خوشحالم و گاهی از اشتیاقی که به تو دارم، به خیال خودم شاد می‌شوم.

هوش مصنوعی: اگر با چشم خود ظلم و بی‌توجهی تو را ببینم و تو همچنان به آن بی‌اعتنا باشی، آه از تو! حال من را می‌بینی و این‌گونه بی‌توجهی می‌کنی، تا چه زمانی؟

هوش مصنوعی: زیبایی صورت تو، مانند ذرات نور، مرا گیج و حیران کرده است و عشق به خال تو چنان مرا سوزانده که مانند آتش در شدت سوختن هستم.

هوش مصنوعی: در شب دوری تو، هلال (ماه) از درد دل خود به شدت زخم خورد و سینه‌اش چاک شد، به طوری که دلش از تمام وجودش جدا گشت.