حزین لاهیجی » رباعیات » شمارهٔ ۷

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>سرمایه دهر، خاک بیزی ست،که هست</p></div>
<div class="m2"><p>در مزرع حسرت اشک ریزی ست، که هست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>آگاهی و دریافت، گران است که نیست</p></div>
<div class="m2"><p>ارزانِ زمانه بی تمیزی ست، که هست</p></div></div>

دیوان حزین لاهیجی (به ضمیمه تاریخ و سفرنامه حزین) کتابفروشی خیام - شیخ محمدعلی بن ابیطالب بن عبدالله حزین لاهیجی - تصویر ۵۲۵

دیوان حزین لاهیجی به تصحیح ذبیح الله صاحبکار - محمد علی بن ابی طالب حزین لاهیجی - تصویر ۷۵۸

شمارهٔ ۸

سرمایه دهر خاک بیزی ستکه هست
در مزرع حسرت اشک ریزی ست که هست
آگاهی و دریافت گران است که نیست
ارزان زمانه بی تمیزی ست که هست

هوش مصنوعی: این شعر به ظهور ناچیز و بی‌ارزشی انسان در دنیا اشاره دارد. شاعر می‌گوید که دارایی‌های دنیوی و مادی مانند خاک ارزش چندانی ندارند و تنها نتیجه‌ی آن حسرت و غم است. همچنین به این نکته اشاره می‌شود که آگاهی و فهم عمیق ارزشمند و گرانبها است، در حالی که زمان و دنیا پر از ناپاکی و بی‌ارزشی است.

شمارهٔ ۶

شمارهٔ ۷

هوش مصنوعی: زندگی و زمانه ما به مانند خاکی است که در آن تنها حسرت و اشک وجود دارد. این نشان‌دهنده ناپایداری و عدم ارزش واقعی آنچه داریم است.

سرمایه دهر، خاک بیزی ست،که هست

در مزرع حسرت اشک ریزی ست، که هست

هوش مصنوعی: آگاهی و درک، چیزی ارزشمند است و به این سادگی به دست نمی‌آید. زمانه‌ای که در آن زندگی می‌کنیم، خالی از ناپاکی و مشکلات نیست و این مسائل به کیفیت آگاهی ما آسیب می‌زنند.

آگاهی و دریافت، گران است که نیست

ارزانِ زمانه بی تمیزی ست، که هست

شمارهٔ ۷

اطلاعات

برگردان به زبان ساده