حزین لاهیجی » رباعیات » شمارهٔ ۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>لعلت به فسون نبرد از دل تب و تاب</p></div>
<div class="m2"><p>گر شکّر لطف داد و گر زهر عتاب</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>القصه که در عشق جگرسوز چو شمع</p></div>
<div class="m2"><p>از آه در آتشیم و از اشک در آب</p></div></div>

دیوان حزین لاهیجی (به ضمیمه تاریخ و سفرنامه حزین) کتابفروشی خیام - شیخ محمدعلی بن ابیطالب بن عبدالله حزین لاهیجی - تصویر ۵۲۶

دیوان حزین لاهیجی به تصحیح ذبیح الله صاحبکار - محمد علی بن ابی طالب حزین لاهیجی - تصویر ۷۵۸

شمارهٔ ۴

لعلت به فسون نبرد از دل تب و تاب
گر شکر لطف داد و گر زهر عتاب
القصه که در عشق جگرسوز چو شمع
از آه در آتشیم و از اشک در آب

هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات از احساسات عمیق عشق و درد و سوز دل سخن می‌گوید. او بیان می‌کند که عشق او چقدر شدید است که مانند شمع در حال سوختن است و از آتش اشک و آلامش رنج می‌برد. عشق می‌تواند گاهی لطف و محبت به همراه داشته باشد و گاهی هم تلخی و درد. در نهایت، شاعر از دل تپنده و غمگین خود در این راه سخن می‌گوید.

شمارهٔ ۲

شمارهٔ ۳

هوش مصنوعی: لعل تو با جادو و فریب، عشق و هیجان را از دل من خارج نمی‌کند؛ حتی اگر لطف و محبت در کلامت باشد یا تلخی و سرزنش در سخن.

لعلت به فسون نبرد از دل تب و تاب

گر شکّر لطف داد و گر زهر عتاب

هوش مصنوعی: در نهایت، در عشق که دردآور و سوزان است، مانند شمعی هستیم که از ناله‌های دل به آتش می‌افتد و از اشک‌هایمان در آب می‌سوزد.

القصه که در عشق جگرسوز چو شمع

از آه در آتشیم و از اشک در آب

شمارهٔ ۳

اطلاعات

برگردان به زبان ساده