حزین لاهیجی » رباعیات » شمارهٔ ۲۹

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>عشق است سلیمان و دل انگشتر اوست</p></div>
<div class="m2"><p>داغ جگرم سیاهی لشکر اوست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>قالب نی و جان ناشکیباست نوا</p></div>
<div class="m2"><p>نالیدن ما از لب چون شکر اوست</p></div></div>

شمارهٔ ۳۰

عشق است سلیمان و دل انگشتر اوست
داغ جگرم سیاهی لشکر اوست
قالب نی و جان ناشکیباست نوا
نالیدن ما از لب چون شکر اوست

هوش مصنوعی: در این ابیات عشق به سلیمان تشبیه شده و دل انسان به انگشتر او می‌باشد. درد و رنج دل به نوعی به یاری سلیمان و یارانش تعبیر شده و در نهایت ناله‌های عاشقانه به شیرینی شکر تشبیه می‌شوند. به طور کلی، این اشعار احساسات عمیق عاشقانه و ارتباط نزدیک بین عشق و رنج را بیان می‌کنند.

شمارهٔ ۲۸

شمارهٔ ۲۹

هوش مصنوعی: عشق مانند سلیمان است و دل من همچون انگشتری در دست او قرار دارد. درد و رنجی که در دل دارم، تنها یک نقش کوچک در این داستان بزرگ است.

عشق است سلیمان و دل انگشتر اوست

داغ جگرم سیاهی لشکر اوست

هوش مصنوعی: قالب نی مثل یک ظرف خالی است و جان ما با احساسات و دردهایی که داریم، در درون آن قرار دارد. صدای ناله ما مانند شکر است که از لبانمان جاری می‌شود.

قالب نی و جان ناشکیباست نوا

نالیدن ما از لب چون شکر اوست

شمارهٔ ۲۹

اطلاعات

برگردان به زبان ساده