حزین لاهیجی » رباعیات » شمارهٔ ۱۲

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>در محفل آسمان سُها و خور هست</p></div>
<div class="m2"><p>در بحر جهان هم صدف و هم در هست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>تا خود چه بود قسمت روزی طلبان</p></div>
<div class="m2"><p>هم مائدهٔ عیسی و هم آخور هست</p></div></div>

شمارهٔ ۱۳

در محفل آسمان سها و خور هست
در بحر جهان هم صدف و هم در هست
تا خود چه بود قسمت روزی طلبان
هم مایده عیسی و هم آخور هست

هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی و تنوع جهان اشاره دارد. در آسمان ستاره‌ها و خورشید وجود دارد و در دریا نیز مرواریدها و دریاها وجود دارند. شاعر به این نکته می‌پردازد که زندگی و سرنوشت انسان‌ها چگونه شکل می‌گیرد و به نوعی از رحمت و نعمت‌های الهی یاد می‌کند که هم سفره عیسی (معنای روحانی و معنوی) و هم آخور (منابع زندگی مادی) در دسترس انسان‌هاست. به طور کلی، این شعر به شکوه و تنوع نعمت‌های الهی اشاره دارد.

شمارهٔ ۱۱

شمارهٔ ۱۲

هوش مصنوعی: در دنیای آسمانی ستاره‌ها و خورشید وجود دارند و در دریاهای جهان هم صدف و مروارید یافت می‌شود.

در محفل آسمان سُها و خور هست

در بحر جهان هم صدف و هم در هست

هوش مصنوعی: باور کن که سرنوشت و روزی هر کسی بستگی به خواست و تلاش خود او دارد، در زندگی برخی ممکن است از نعمت‌های بزرگ برخوردار شوند در حالی که دیگران تنها از منابع محدود بهره‌مند شوند.

تا خود چه بود قسمت روزی طلبان

هم مائدهٔ عیسی و هم آخور هست

شمارهٔ ۱۲

اطلاعات

برگردان به زبان ساده