حزین لاهیجی » رباعیات » شمارهٔ ۱۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>اوضاع زمانه لایق دیدن نیست</p></div>
<div class="m2"><p>وضعی خوشتر ز چشم پوشیدن نیست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>دانی ز چه پا کشیده ام در دامان؟</p></div>
<div class="m2"><p>دنیا تنگ است، جای جنبیدن نیست</p></div></div>

شمارهٔ ۱۱

اوضاع زمانه لایق دیدن نیست
وضعی خوشتر ز چشم پوشیدن نیست
دانی ز چه پا کشیده ام در دامان
دنیا تنگ است جای جنبیدن نیست

هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات به ناامیدی و ناخوشایندی اوضاع زمانه اشاره می‌کند. او بر این باور است که بهتر از نادیده گرفتن مشکلات، راهی نیست و به خاطر تنگی دنیا، امکان حرکت و گشایش وجود ندارد. در واقع، حس خستگی و محدودیت در دنیای اطراف را به تصویر می‌کشد.

شمارهٔ ۹

شمارهٔ ۱۰

هوش مصنوعی: شرایط و وضعیت زمانه آن‌قدر ناپسند است که ارزش دیدن ندارد و بهتر است به جای تماشای آن، چشم‌پوشی کنیم.

اوضاع زمانه لایق دیدن نیست

وضعی خوشتر ز چشم پوشیدن نیست

هوش مصنوعی: آیا می‌دانی چرا قدم‌هایم را از این دنیا عقب کشیده‌ام؟ دنیا آنقدر تنگ و محدود است که جایی برای حرکت و آزادی عمل ندارد.

دانی ز چه پا کشیده ام در دامان؟

دنیا تنگ است، جای جنبیدن نیست

شمارهٔ ۱۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده