هوش مصنوعی: هرگاه فکر نتواند به جوهر وجود او برسد، پس به عمق صفات او نیز نخواهد رسید.

هوش مصنوعی: تمامی ویژگی‌ها، همان ذات و حقیقت را نشان می‌دهند، هرچند که این ویژگی‌ها معانی خاصی دارند.

هوش مصنوعی: در واقع، ماهیت واقعی او در مغز و درونیاتش نهفته است، در حالی که آنچه که در ظاهر می‌بینی تنها پوشش یا ظاهری است که به چشم می‌آید.

هوش مصنوعی: خداوند همه اختلافات را در نهایت حقیقت خود، تحت کنترل دارد و این اختلافات ناشی از اسامی و صفات مختلف او است.

هوش مصنوعی: وجود هر چیز همان ذات آن است، و چیزی که قدرت دارد، زندگی آن است.

هوش مصنوعی: حکمت چیزی است که آن را با قدرت خود می‌نگری، و آنچه را که می‌شنوی، به دانایی‌ات مربوط می‌شود.

هوش مصنوعی: وجود او یکی است و همه چیز از او نشأت می‌گیرد، اما این وجود و صفاتش در مفهوم‌های مختلف تجلی پیدا می‌کند.

هوش مصنوعی: ذات یکتا، خود را از طریق جلوه‌های صفاتش نمایان می‌سازد.

هوش مصنوعی: به دقت به قوانین و ویژگی‌های دو دنیا نگاه کن و در مورد آنها بررسی کن.

هوش مصنوعی: زمانی که کسی با دیدگاه انصاف و حقیقتی به قضاوت می‌نشیند، نمی‌توان او را با توصیف‌های غیرمستند تحت تأثیر قرار داد. در واقع، او فقط به اصل کلام و موضع عادلانه توجه می‌کند و برایش مهم نیست که چه صفاتی به دیگران نسبت داده می‌شود.

هوش مصنوعی: ما ویژگی‌ها و صفات را از اصل وجود جدا می‌کنیم تا به نتایج و میوه‌های آن برسیم.

هوش مصنوعی: توصیف و تعریف کردن از چیزی در برابر کسانی که بصیرت و بینش دارند، بیشتر به عنوان یک ویژگی منفی شناخته می‌شود؛ اما در عوض، در نظر آن‌ها، هدف نهایی و بالا، به منزله کمالی مثبت و مطلوب است.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که چه بخواهیم توصیف کنیم و چه بخواهیم از گزند صفت‌ها دور شویم، باید از جزئی‌گویی و تشبیه کردن پرهیز کنیم.

هوش مصنوعی: تفاوت‌های مختلف در نمایان شدن چیزها باعث می‌شود که به کمال واقعی و ذات اصلی برسیم.

هوش مصنوعی: اینکه واژه‌ها و اسم‌ها متعدد هستند، اما همگی به یک معنا اشاره می‌کنند.

هوش مصنوعی: اختلاف‌ها و تنوع‌ها هر کدام به نوعی وجود دارند، اما آنچه که باعث اتحاد و همبستگی می‌شود، ظرفیت و اعتبار مقام مشترک است.

هوش مصنوعی: اگر کمال و زیبایی خارج از حد و اندازه باشد، جلوهٔ حقیقت خداوند یکتاست.