هوش مصنوعی: ای خدا، به یاد دل‌های جوانی که شکسته‌اند و به محبت آنانی که در حال نیازند، مهربانی کن.

هوش مصنوعی: از لطف توست که زبان توانسته است در وصف تو سخن بگوید و گفتن از تو شایسته و درست است.

هوش مصنوعی: داستانی که تنها در افکار و خیال ها وجود دارد و از واقعیت خالی شده، زینت بخش نکات و لحظات کنونی است.

هوش مصنوعی: در اینجا به ویژگی‌های خاص زلف سمنبران اشاره شده که بیداری و آگاهی را به همراه دارد. زلف‌هایی که به صورت پیوسته و زیبایی خیال‌انگیز هستند، می‌توانند روح فردی را از خواب غفلت بیدار کنند. به نوعی این تصویرسازی بیانگر پیوند بین زیبایی و آگاهی است.

هوش مصنوعی: اندیشه‌ای روشن و واضح، آسمانی که از آب و خاک این مکان آزاد و بی‌قید است.

هوش مصنوعی: در دامگاه، سخنی درباره شکار ضعیف و کم‌ارزش وجود ندارد و فقط به شکارهای با ارزش توجه می‌شود.

هوش مصنوعی: به دام انداختن او به وسیله‌ی ترفندهای زیرکانه، مانند گرفتن شیران که حقیقت را در تله‌ای پیچیده نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: ای شعله‌ای که در کباب جانان می‌رقصید و ای آبی روان که تشنگان را سیراب می‌کنی.

هوش مصنوعی: زن با ناخن‌هایش روی سینه‌های زخمی و حساس مانند الماس، زخم‌هایی عمیق و ناشیانه را ایجاد می‌کند.

هوش مصنوعی: جایی که عاشقان در آن سکونت دارند و از درد و رنج بی‌خبرند، برای ما که درد را تجربه می‌کنیم، رسیدن به آنجا سخت و دشوار است.

هوش مصنوعی: دل را با مهربانی التیام بخش، چرا که درد و رنج، همواره در رابطه نزدیک با هم هستند و آنچه از دل شکافته می‌شود، بر چهره‌ای ظاهری نمایان می‌گردد.

هوش مصنوعی: عشق زیبایانی که شور و هیجان ایجاد می‌کنند، همچون سیلی بر زخم‌های دل می‌زند و به آن درد اضافه می‌کند.

هوش مصنوعی: ناوک تیر چشم کماندار با تیرش در دل عاشق جا باز کرده است.

هوش مصنوعی: عصبانیت او برای جانم خوشایند است، خنده‌ای شیرین در میان نابسامانی‌ات و محبت که همیشه در آرزویم بوده.

هوش مصنوعی: زخم او مانند لبخند گل در میدان است، در حالی که صد سپاه در حال نادیده گرفتن آن هستند.

هوش مصنوعی: به خاطر ظلم و سختی‌های عشق، دلم به شدت آزار دیده و به شدت گسیخته است.

هوش مصنوعی: ای روشنی دل‌ها، تو بلندپروازانی را می‌بینی و همچون شمعی هستی که در کنار شب‌نشینان می‌درخشی.

هوش مصنوعی: در شب تاریکم، لطفاً روشنی ببخش و به دل آشفته‌ام آرامش ده.

هوش مصنوعی: میراث من از توست، همان‌طور که زندگی من از آب و خاک تو نشأت گرفته و این دانه امیدی که در دل دارم، نتیجه‌ی محبت و تأثیر توست.

هوش مصنوعی: بر سر زمین دل کسانی که امیدوارند، باران لطف و رحمت خودت را ببار.

هوش مصنوعی: به صدای غمگین من گوش کن، در زمین غم انگیز زندگی‌ام را بسوزان.

هوش مصنوعی: امیدوارم که از جنس آب و خاک، سرود و وصف بزرگانی چون پیامبران را به ما بدهد.