هوش مصنوعی: یعنی شنیدم که یحیی بن برمک، صبح زود در بغداد به تماشای صف سربازان رفته بود.

هوش مصنوعی: یک جوانی را دید که در حال جنگ بود و بر اسب سنگینی نشسته و چرم پلنگی به تن دارد.

هوش مصنوعی: زخمی که به آن شیوه بود، خوشحال و شاداب به نظر می‌رسید و با نمایش خود جلوه‌ای زیبا از خود به نمایش می‌گذاشت.

هوش مصنوعی: او از حالت او به شدت تحت تاثیر قرار گرفت و با دیدن او شگفت زده شد. از شدت فکر و احساسش، انگار که در حال فرار بود.

هوش مصنوعی: او گفت: بگویید این فرد ناپخته را که فریب‌های زمانه را نمی‌سنجد.

هوش مصنوعی: به خاطر نادانی و بی‌تجربگی، زیبایی و جذابیتی به این پوشش ظاهری نمی‌دهد. اگر بدانید که ارزش اصلی در وجود مغز و درون است، متوجه می‌شوید که چیزهای سطحی بی‌اهمیت هستند.

هوش مصنوعی: این بیت به توصیف نیرومندی و شجاعت پلنگ می‌پردازد که بر روی شکار خود نشسته و به طور مرموزی به نحوی خاص و استوار در آنجا قرار دارد. به نوعی، بی‌رحمی و قدرت او را در مقایسه با شکارش بیان می‌کند و نشان‌دهنده تسلط و خصوصیت‌های بارز پلنگ است.

هوش مصنوعی: در این دنیا، رسم برخی افراد این است که از چیزهای اندک و ناچیز خود استفاده کنند و به دنبال بیشتر از آنچه دارند، نروند.

هوش مصنوعی: باید انسانی نیک و با ارزش باشد که از ویژگی‌های جهان الهام بگیرد و مانند ما به دور و برش توجه کند.