هوش مصنوعی: یک مرد عاقل و هوشیار دو کودک را در راه ملاقات کرد.

هوش مصنوعی: یکی نانش را با عسل مخلوط کرده و دیگری نانش را با دوغ و آب تر کرده است.

هوش مصنوعی: کودک که از مزاج شیرینش دوغ می‌داشت، به سمت عسل دست دراز کرد و خواستار آن شد.

هوش مصنوعی: خداوند می‌گوید: ای کسی که به دست خود چشمانت را به آرزوهای دنیا دوخته‌ای، تلاش کن و به دنبال اهداف و خواسته‌هایت برو.

هوش مصنوعی: اکنون که به تو نیاز دارم و به من تمایل نشان می‌دهی، به من نزدیک شو وگرنه از دور به من ننگر و خود را با ظاهری پاک‌دامن نشان نده.

هوش مصنوعی: در نهایت، آن کودک نازک‌طبع که در محیطی جدید بزرگ شده، مانند سگی شده است که به دنبال عسل می‌گردد، بدون اینکه به خطر نیش زنبور پی ببرد.

هوش مصنوعی: او را به سمت‌های مختلفی کشاندند و در حالی که به صد درد و رنج مواجه می‌شد، شنیدم که دانا با خود سخن می‌گفت.

هوش مصنوعی: اگر بچه‌ای با دوغ درست کرده‌ای، پس چرا سگ‌ها از جلو نتوانستند حرکت کنند؟

هوش مصنوعی: آسایش دو دنیا را کسی ندارد که در طمع باختن کیش خود باشد، خوشا به حال آن کس که با قسمت و سرنوشت خود سازگار است.

هوش مصنوعی: در این دنیای ویران، امیدی برای بندگی و خواست آزادی وجود دارد.

هوش مصنوعی: پیش کشیدن دامن گل یاس به سادگی امکان‌پذیر نیست. من به دلی احترام می‌گذارم که از خواسته‌ها و آرزوهایش فراتر رفته و آزاد شده است.