هوش مصنوعی: زمانی است که عقل به من می‌گوید باید در جایی آرام و آسوده قرار بگیرم و فکر کنم.

هوش مصنوعی: من درهای دنیا را می‌بندم و در گوشه‌ای از آرامش زندگی می‌کنم.

هوش مصنوعی: سفر طولانی به سوی مرگ نزدیک است و من به فکر آماده کردن خود برای آن سرزمین هستم.

هوش مصنوعی: از دردی که در دل دارم، اشک‌هایم را در دل جمع می‌کنم و به مانند جواهراتی گرانبها در کیسه‌ای نگه می‌دارم.

هوش مصنوعی: به خاطر درد دل و آرزوهایی که در سر دارم، از امیدهایم دست می‌کشم و باید با این حال کنار بیایم.

هوش مصنوعی: من به عشق خودم مشغول می‌شوم و از دوستان بد و بی‌وفا فاصله می‌گیرم.

هوش مصنوعی: مکانی که می‌خواهم انتخاب کنم، دور از شلوغی شهر است. دوست دارم در دل کوه سنگی خانه‌ای بسازم، تا بتوانم از فکر و احساسات خود شعلۀ عشق و شور را به وجود آورم.

هوش مصنوعی: اما از آنجا که همه امور به دست خداست، نمی‌توانم به تنهایی اقدامی انجام دهم.

هوش مصنوعی: از این پس از خداوند درخواست می‌کنم که فرصتی به من عطا کند و چشم به راه انتظار می‌نشینم.