هوش مصنوعی: در زمانی که شایسته ستایش نیست، به خاطر خودم نیز از خودم قدردانی می‌کنم.

هوش مصنوعی: هر چیزی که می‌گویم حقیقت دارد و نه دروغی از حسادت دیگران؛ پس چرا باید از بیان آن بترسم؟

هوش مصنوعی: اگر بخواهم مقام و جایگاه خود را پایین بیاورم، در این صورت به تعریف و تمجید از دیگران و خواهش از آن‌ها مشغول خواهم شد.

هوش مصنوعی: اگر من می‌توانستم با نوشیدن شراب علم و دانش، سر سیاره کیوان را به گردش درآورم، این همه شوق و ذوق را از خودم دور نمی‌کردم.

هوش مصنوعی: وقتی درونم را به حرکت درآورم، مانند خاکی می‌شوم که در چشم بوفی می‌ریزد و او را منحرف می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر قلمی که به خلق آثار خارق‌العاده می‌پردازد در دست بگیرم، هیچ چیزی نمی‌تواند مانع من شود که این کار را انجام دهم.

هوش مصنوعی: ترس و لرز پیری مرا فرا گرفته و می‌خواهم تمام تمرکز خود را بر روی حواسم بگذارم.

هوش مصنوعی: اگر در دل من خون بریزد و آتش در وجودم شعله‌ور شود، از نور و الهام طور سینا استفاده می‌کنم.

هوش مصنوعی: اگر جهان را پر کنم از آب جواهر، به خاطر شرم و خجالت، غرق خواهم شد.

هوش مصنوعی: در دنیایی که همه چیز تاریک و ناپیداست، چگونه می‌توانم امید خود را به روشنایی و شناخت بیافزایم؟

هوش مصنوعی: هیچ‌کس نمی‌تواند صحبت‌های مرا درک کند، پس چگونه می‌توانم از عزیزانم درخواست کمک کنم؟