هوش مصنوعی: زمانی که به دنیا آمدم، با ویژگی‌های مثبت و عالی به این خاک و زمین آمدم، و آرزو و هدف من از اوج و بلندی آسمان‌ها به شدت در ذهنم شکل گرفته است.

هوش مصنوعی: صدایی بلند از درد و ناله و فریادی از دل می‌خیزد. ای دلیر، وقتی که دایه لب تو را از شیر پاک کند، این صداها چه تأثیری خواهند داشت؟

هوش مصنوعی: لب‌هایت را از آب‌های بهشتی سیراب نکن؛ کافی است که درد دل‌هایت را تحمل کنی. تو به نیرویی که از آن فرار نمی‌توانی کرد، نیاز داری.

هوش مصنوعی: این نکته در وجود من به خوبی جا گرفته است که شعله و نور وجودم به وسیله شمع فطرت من روشن شده است.

هوش مصنوعی: عصر جوانی و پیری به این شکل سپری شد و پنجاه سال از عمرم گذشت و من همچنان در این مسیر حرکت می‌کنم.

هوش مصنوعی: اکنون که جریان زندگی در حال سقوط است، موهای من به رنگ سیاه و تار تبدیل شده و مانند جوی شیر، کیفیت و زیبایی خود را از دست داده است.

هوش مصنوعی: به خاطر این که به اندازه زیاد و مکرر از این عشق و احوالات تلخ و شیرین کشیده‌ام، حالا در دل من هیچ ذره‌ای از آن باقی نمانده است. نه کم است و نه زیاد، بلکه همه چیز از میان رفته است.

هوش مصنوعی: هرگز فرصت لذت نبوده، زیرا مدت‌هاست که دلم به خاطر مشکلات و تلخی‌ها حالت خوشی ندارد و از خوشی دور بوده‌ام.

هوش مصنوعی: این قوت لذیذ به من کمک کرد، اما هنوز هم در حالت ناامیدی و در بند زندگی به سر می‌برم.

هوش مصنوعی: من تنها هنرمند بودم و هیچ کالایی در دارایی من نبود جز این هنر بی‌نظیر که در اختیار دارم.

هوش مصنوعی: در دستان من، از قدرت و بزرگی، نامه‌ای شکل گرفته است و قلم من، از دوران بی‌تجربگی‌ام به دور است. صدای نوشتن من، مانند نغمه‌ای در آسمان‌ها می‌پیچد.

هوش مصنوعی: به خاطر وزن و ارزش گوهر در کفهٔ ترازوی من، شرف به قد بلند من به هیچ وجه قابل مقایسه نیست.

هوش مصنوعی: فرض کنیم که به ناچار، فردی که هنرهای زیادی در اختیار دارد، هیچ کس ارزش هنر او را نمی‌داند و هیچ کس حتی یک دانه جو هم برای آن‌ها پرداخت نمی‌کند.

هوش مصنوعی: این دوران که بر ما گذشته، زمانی است که بخت به خوشی و سعادت روی آورده و آسمان به ما چشم دوخته است.

هوش مصنوعی: این مغز باهوش و با درایت، که دوستان واقعی را به هزاران بار بیشتر از عطر و بوی خوش مورد احترام قرار می‌دهد.

هوش مصنوعی: از این طبیعت پاک و خوب، شایسته است اگر چشمهٔ زلال خضر را با نفت و قیر پر کنند.

هوش مصنوعی: جای تعجب نیست که از این دل و روح دگرگون، تیر از کمان خارج شود و حقیقت نیز نمایان شود.

هوش مصنوعی: کجاست انصاف که زندگی باید سختی و تلخی بیشتری به این پیر ناتوان تحمیل نکند؟