هوش مصنوعی: شب گذشته در کنار یاری که عاشقش هستم، به قدری از زیبایی‌های او گفتم که زبانم در بیان ویژگی‌های کمالش لال ماند.

هوش مصنوعی: قاصدی خوش خبر و خوش اخلاق به ملاقات من آمد و نامه‌ای شیرین و دلنشین همراه خود داشت، گویی که با من از آب زلال و پاکی سخن می‌گوید.

هوش مصنوعی: نمی‌توان گفت که این نظم چه شکلی دارد، زیرا هر کدام از ابیات آن مانند مرواریدهایی در زنجیری از زیبایی در ذهن من جلوه‌گر هستند.

هوش مصنوعی: من در نامه را باز کردم و خواندم و بررسی کردم و دیدم که نتیجه‌ای که از بنده به دست آمده، تنها یک سؤال است.

هوش مصنوعی: امروز، در این منطقه، عاشقان به خاطر زیبایی و کمال صحبت‌ها دچار هیجان و شور و شوق هستند.

هوش مصنوعی: در نهایت، در مورد موضوع یاران، دو گروه وجود دارند و دلیل برتری یکی از این دو گروه بر دیگری، بحث و جدل است.

هوش مصنوعی: این شعر از پدر به جا مانده و آن یکی از پسر است، ولی این دغدغه هنوز حل نشده و حالا دو سال از آن گذشته است.

هوش مصنوعی: یاران و دوستان آنقدر از کلام تو و حکم‌هایی که از قلمت صادر می‌شود، خوشنود و راضی شده‌اند که می‌توانند آن را هم‌رده با وحی الهی بدانند.

هوش مصنوعی: در اینجا، گوینده از آغاز پاسخ دادن به سوالات و تحلیل‌های دقیق سخن می‌گوید. او همچنین به یک پرنده افسانه‌ای به نام سیمرغ اشاره می‌کند که نماد برتری و بلندپروازی است، و اشاره می‌کند که این سیمرغ در آسمان عمیق و وسیع پرواز می‌کند. به نوعی، گوینده در حال بیان آرمان‌ها و آسایش خود از دستیابی به دانایی و فهم عمیق‌تر است.

هوش مصنوعی: هر دو چیز را با دقت بررسی کردم، اگر نتوانم بگویم معجزه‌ای در کار است، به هر حال سحر و جادو آنچه را که هست، مجاز است.

هوش مصنوعی: دیدم که دوات و قلم، همانند دو پادشاه در سرزمین عظمت و جلال خود، با شکوه و بزرگی در حال فعالیت هستند.

هوش مصنوعی: هر دو آن چیزها، به خیر و لطف آیت و دلیل بلاغت، در اتاق آن دو، خیال زیبا و لطیفی است.

هوش مصنوعی: هر شعرشان همچون خورشید زیبا و درخشان است و هر خط از آن مانند شمشیری تیز و برنده می‌باشد.

هوش مصنوعی: شعر افرادی که با یکدیگر مرتبط هستند، در مقایسه با ارزش واقعی آن‌ها، به مانند سفالی خام و بی‌ارزش است.

هوش مصنوعی: قلم‌هایی که به دست نویسندگان توانا و ماهر است، به طور پیچیده‌ای حرکت می‌کنند و از خجالت هر دو، مانند ناله‌ای به گوش می‌رسد.

هوش مصنوعی: مجموعه‌ای از افراد با استحکام و دقت، چه لطافت و زیبایی ایجاد کرده‌اند؟ در مقابل آن‌ها، پرده‌ای از سرما و هوا بر دوش شمال وجود دارد.

هوش مصنوعی: هر صفحهٔ تیره‌ای که نگاه می‌کنی، مثل چهرهٔ زیباهاست که هر نقطه و خطی روی آن به زیبایی‌شان افزوده شده است.

هوش مصنوعی: اما هنگامی که کسی با انصاف و بی‌قضاوت به موضوع نگاه کند، می‌بیند که این مطلب من حقیقتی است که به روشنی بیان شده است.

هوش مصنوعی: در شعر زیبایی هرچند که بسیار کامل و زیباست، اما در نهایت به زیبایی جوانانی که در اوج کمال هستند نمی‌رسد.

هوش مصنوعی: این جمله به نوعی بیان می‌کند که کلمات و عبارات همانند آینه‌ای هستند که معنا را به وضوح نشان می‌دهند. معنای واقعی کلمات، زیبایی و شکوه خاصی دارد که به مانند نماد عظمت و جلال می‌باشد. به عبارت دیگر، الفاظ همانند آینه‌ای صاف و روشن می‌مانند که معنا را با تمام زیبایی و شکوهش نمایان می‌کنند.

هوش مصنوعی: هر حرفی که او به صورت رمز و راز بیان می‌کند، مانند عطر خوشایند و دلنشین است. هر جزئی از وجود او، زیباتر و جذاب‌تر از چشمان یک غزال است.

هوش مصنوعی: به خاطر استعداد و نعمتش، نوشته‌های او از علم غیبی ناشی می‌شود و آثارش در آسمان فضیلت، همچون هلالی زیبا و درخشان است.

هوش مصنوعی: بارها از ابتدا تا انتهای دیوان او گذشتم، اما لیلی است که از سر تا پا سرشار از جذابیت و فریبندگی است.

هوش مصنوعی: اگر گداها مقداری از اوصاف او را بگیرند، حقیقتاً رقبایش به قدری بزرگ و با استعداد هستند که قلم او مثل دریایی از نعمت‌های فراوان است.

هوش مصنوعی: استاد سخن ممکن است زیبا باشد، اما برای به کمال رسیدن، باید روش و شیوه خود را کامل کند.

هوش مصنوعی: با بررسی نظرات دو استاد، به این نتیجه می‌رسیم که آنچه بیان کردیم، حقیقت دارد و هر فکر دیگری تنها بحثی بیهوده و جدل است.

هوش مصنوعی: همه بر این عقیده بودند که خالق معانی، در نهایت به هیچ‌کس جز افرادی که به کمال رسیده‌اند، خطاب نمی‌کند.

هوش مصنوعی: من معیار کمال و خوبی هستم و دیگران در مقایسه با من، به دلیل افکار و اندیشه‌های خود، دچار مشکلات و بار اضافی هستند.

هوش مصنوعی: این نامه را در شب هفتم ماه شوال سال هزار و سیصد و سی و دو نوشته‌ام.