حزین لاهیجی » قطعات » شمارهٔ ۱۲ - قطعه در شکوه از بخت

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>حزین، از جهان دژم، خاطرم</p></div>
<div class="m2"><p>سر و برگ یک موی سامان نداشت</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>ببین نارسا طالع چاک را</p></div>
<div class="m2"><p>که از تنگی عیش، میدان نداشت</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>گریبان اگر بود، دامن نبود</p></div>
<div class="m2"><p>وگر بود دامن، گریبان نداشت</p></div></div>

شمارهٔ ۱۳ - قطعه در شکایت بعضی از مردم زمان خود

حزین از جهان دژم خاطرم
سر و برگ یک موی سامان نداشت
ببین نارسا طالع چاک را
که از تنگی عیش میدان نداشت
گریبان اگر بود دامن نبود
وگر بود دامن گریبان نداشت

هوش مصنوعی: حزین از دنیا و حالتی غمناک صحبت می‌کند. او به عدم تعادل و نقصان در زندگی خود اشاره می‌کند و می‌گوید که حتی کوچکترین چیزها هم در زندگی‌اش سامان ندارند. او را به طالع بد و تنگی عیش خود می‌بیند و به نوعی از بی‌ثباتی و ناپایداری در زندگی‌اش نالان است. به طور کلی، این شعر نشان‌دهنده غم و ناامیدی در عواطف و شرایط زندگی است.

شمارهٔ ۱۱ - قطعه در شکایت

شمارهٔ ۱۲ - قطعه در شکوه از بخت

هوش مصنوعی: حزین، از دنیای غم‌انگیز و ناامید، هیچ‌گاه به خاطرم نمی‌رسد که حتی سر و برگی در این وضعیت داشته باشد.

حزین، از جهان دژم، خاطرم

سر و برگ یک موی سامان نداشت

هوش مصنوعی: به خوبی متوجه شو که سرنوشت ضعیف و ناکام چاک، به دلیل تنگی و محدودیت‌های زندگی، هیچ امکان و فرصتی برای خوشی و لذت نداشته است.

که از تنگی عیش، میدان نداشت

هوش مصنوعی: اگر گریبان باشد، دامن وجود ندارد و اگر دامن باشد، گریبان وجود ندارد.

گریبان اگر بود، دامن نبود

وگر بود دامن، گریبان نداشت

شمارهٔ ۱۲ - قطعه در شکوه از بخت

اطلاعات

برگردان به زبان ساده