هوش مصنوعی: وقتی که همه چیز را با چشم خود می‌بینیم و از نعمت‌های دنیا بهره‌مند هستیم، دیگر به چه چیزی نیاز داریم؟ تا زمانی که آبرو و اعتبار ما حفظ شده است، چرا باید به دریا و چیزهای دیگر فکر کنیم؟

هوش مصنوعی: ما سال‌هاست که با تپانچه، چهره‌ای سرخ به خود می‌زنیم؛ برای داشتن رویی سرخ، دیگر به شراب نیازی نیست.

هوش مصنوعی: آن کسی که موی ژولیده و آشفته دارد، بر ما مانند تاجی سلطنتی است. فردی که در حال شوریدگی و بی قراری است، برای رسیدن به مقام و ثروت به افسر و عنوان چه نیازی دارد؟

هوش مصنوعی: مرگ و زندگی در دست خداوند است و کسی که تجربه‌های دنیا را دارد، نیازی به نعمت‌های خاص ندارد. زندگی و مرگ هر دو به تقدیر الهی وابسته هستند.