حزین لاهیجی » غزلیات ناتمام » شمارهٔ ۵۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>خوش آن ساعت که، بر بالین خرامی، خاکساری را</p></div>
<div class="m2"><p>به باد دامنی، از خاک برداری غباری را</p></div></div>

شمارهٔ ۵۲

خوش آن ساعت که بر بالین خرامی خاکساری را
به باد دامنی از خاک برداری غباری را

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از لحظه‌ای زیبا و دلنشین صحبت می‌کند که با نرمی و محبت بر سر فردی خاکسار و بی‌ادعا حاضر می‌شود و غبار محنت و رنج او را از دوش‌اش برمی‌دارد. این تصویر زمینه‌ای از محبت و عشق به انسان‌ها و تلاش برای کمک به یکدیگر را به نمایش می‌گذارد.

شمارهٔ ۵۰

شمارهٔ ۵۱

هوش مصنوعی: ساعتی خوش است که تو بر بالین بیایی و با دامنت گردی را از خاک برحسته کنی و خاکساری را به یاد داشته باشی.

خوش آن ساعت که، بر بالین خرامی، خاکساری را

به باد دامنی، از خاک برداری غباری را

شمارهٔ ۵۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده