هوش مصنوعی: از دور که مرا دید، اجازه داد که برای عشق جانفشانی کنم. نگاه او به سرعت متوجه حال من می‌شود، حتی بدون اینکه کلمه‌ای به زبان بیاورم.

هوش مصنوعی: من به او آموختم که فراموشی کار اوست، زیرا من با روحی سبک‌سر به سرعت از یاد او رفته‌ام و دشواری‌ها را از دوش او برداشته‌ام.

هوش مصنوعی: نسیم لطیفی که می‌وزد، به ما آرامش می‌دهد و از آسیب‌های ناشی از رکود و stagnation جلوگیری می‌کند. اما اگر کسی بتواند بار سنگین و دشواری‌های خود را به دوش بکشد، می‌تواند از این آرامش بهره‌مند شود.