حزین لاهیجی » غزلیات ناتمام » شمارهٔ ۵۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>بلای جان، زبان تلخ باشد، اهل دعوی را</p></div>
<div class="m2"><p>به کشتن می دهد زهری که در کام است افعی را</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>خیالِ قامت او را، به خاطر نقش می بستم</p></div>
<div class="m2"><p>در آن روزی که فرق از هم نمی کردم الف بی را</p></div></div>

شمارهٔ ۵۱

بلای جان زبان تلخ باشد اهل دعوی را
به کشتن می دهد زهری که در کام است افعی را
خیال قامت او را به خاطر نقش می بستم
در آن روزی که فرق از هم نمی کردم الف بی را

هوش مصنوعی: این متن به بیان خطرات زبان تلخ و جدال‌های لفظی می‌پردازد. به این معنا که زبان تند و دعواهایی که به وجود می‌آورد، می‌تواند به آدمی آسیب برساند. همچنین، شاعر به یادآوری خاطراتی از گذشته می‌پردازد که در آن زمان نتوانسته بود تفاوت‌های ظریف بین الفاظ را درک کند. به طور کلی، این بیت‌ها دیدگاه شاعر به موضوعات هوش و زبان و تأثیرات منفی آن‌ها را نشان می‌دهد.

شمارهٔ ۴۹

شمارهٔ ۵۰

هوش مصنوعی: مصیبت بر جان انسان همانند زهر زبان تلخ است؛ چرا که افرادی که همیشه درگیری و جدل دارند، به راحتی می‌توانند به دیگران آسیب برسانند. سخنانی که مانند زهر در گوینده وجود دارد، ممکن است عواقب خطرناکی به همراه داشته باشد.

بلای جان، زبان تلخ باشد، اهل دعوی را

به کشتن می دهد زهری که در کام است افعی را

هوش مصنوعی: در آن زمان که هنوز نمی‌توانستم بین الف و بی تفاوت قائل شوم، به یاد شکل و زیبایی او، تصویرش را در دل می‌کشیدم.

خیالِ قامت او را، به خاطر نقش می بستم

در آن روزی که فرق از هم نمی کردم الف بی را

شمارهٔ ۵۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده