حزین لاهیجی » غزلیات ناتمام » شمارهٔ ۴۷

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>به پیری می کشیم آسوده، بار زندگانی را</p></div>
<div class="m2"><p>که صرف آن جوان کردیم، ایام جوانی را</p></div></div>

شمارهٔ ۴۸

به پیری می کشیم آسوده بار زندگانی را
که صرف آن جوان کردیم ایام جوانی را

هوش مصنوعی: این بیت به احساس حسرت و تأمل در مورد دوران جوانی اشاره دارد. شاعر می‌گوید که در جوانی تمامی انرژی و وقت خود را صرف زندگی کرده و حالا به پیری نزدیک می‌شود و این دوران را با آرامش و آسودگی مرور می‌کند. به نوعی، او به این نکته پی برده است که باید از جوانی‌اش بیشتر بهره‌برداری می‌کرده است.

شمارهٔ ۴۶

شمارهٔ ۴۷

هوش مصنوعی: در دوران پیری، بی‌دغدغه و آرام زندگی را سپری می‌کنیم، چرا که جوانی‌مان را صرف تحمل سختی‌ها و چالش‌های زندگی کرده‌ایم.

به پیری می کشیم آسوده، بار زندگانی را

که صرف آن جوان کردیم، ایام جوانی را

شمارهٔ ۴۷

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها