حزین لاهیجی » غزلیات ناتمام » شمارهٔ ۴۵

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>جام عتاب داده ای، غمزه کینه خواه را</p></div>
<div class="m2"><p>زهر به کاسه کردهای، چاشنی نگاه را</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>پنجه به کینه می زنی، با دل چاک چاک من</p></div>
<div class="m2"><p>بی خبرانه نشکنی، شانه زلف آه را</p></div></div>

شمارهٔ ۴۶

جام عتاب داده ای غمزه کینه خواه را
زهر به کاسه کردهای چاشنی نگاه را
پنجه به کینه می زنی با دل چاک چاک من
بی خبرانه نشکنی شانه زلف آه را

هوش مصنوعی: در این اشعار، شاعر از درد و غمی صحبت می‌کند که ناشی از نگاه و رفتار معشوق است. او به نوعی حسادت و کینه در چشمان معشوق اشاره می‌کند که مانند زهر، تاثیر منفی بر او دارد. شاعر همچنین به شکنندگی دل خود اشاره می‌کند و از معشوق می‌خواهد به زیبایی زلفش آسیب نرساند، زیرا او در حال حاضر به شدت رنج می‌برد.

شمارهٔ ۴۴

شمارهٔ ۴۵

هوش مصنوعی: به من اشاره‌ای ناگهانی کرده‌ای که نشان‌دهنده‌ی خشم و کینه است. تو زهر تلخی را در کاسه‌ی من ریخته‌ای و نگاهت به عنوان چاشنی، این حس را شدت می‌بخشد.

جام عتاب داده ای، غمزه کینه خواه را

زهر به کاسه کردهای، چاشنی نگاه را

هوش مصنوعی: تو با کینه‌هایت به من آسیب می‌زنی، در حالی که دل من پر از درد و جراحت است. بی‌خبر از این وضع، به زلف‌های آشفته و ناله‌ام لطمه می‌زنی.

پنجه به کینه می زنی، با دل چاک چاک من

بی خبرانه نشکنی، شانه زلف آه را

شمارهٔ ۴۵

اطلاعات

برگردان به زبان ساده