گنجور

شمارهٔ ۱۲۲

نتوانست به موی کمر یار آویخت
ورنه پرگالهٔ دل، بر مژه بسیار آویخت
دل خون گشتهٔ پر داغ مرا چیست گناه؟
لاله، جایی که به آن گوشهٔ دستار آویخت

اطلاعات

وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: پروژهٔ بازبینی OCR

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

برگردان به زبان ساده

نتوانست به موی کمر یار آویخت
ورنه پرگالهٔ دل، بر مژه بسیار آویخت
هوش مصنوعی: محبوب من آنقدر جذاب و دلرباست که نمی‌توانم به موهای کمرش چنگ بزنم، اما دلم مانند پرهای لطیفی است که به چشمان او آویخته شده‌اند.
دل خون گشتهٔ پر داغ مرا چیست گناه؟
لاله، جایی که به آن گوشهٔ دستار آویخت
هوش مصنوعی: دل من پر از غم و جراحت شده است، اما این درد من چه گناهی دارد؟ لاله، همان جایی که به آن گوشهٔ دستار آویخته‌ای.