حزین لاهیجی » غزلیات ناتمام » شمارهٔ ۱۱۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>همدم سنجیده گفتاران، لب پیمانه است</p></div>
<div class="m2"><p>آشنا رویی که دیدم، معنی بیگانه است</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>رَه غلط افتاده مجنون بیابان گرد را</p></div>
<div class="m2"><p>منزل آرام، صحرای دل دیوانه است</p></div></div>

شمارهٔ ۱۱۱

همدم سنجیده گفتاران لب پیمانه است
آشنا رویی که دیدم معنی بیگانه است
ره غلط افتاده مجنون بیابان گرد را
منزل آرام صحرای دل دیوانه است

هوش مصنوعی: این شعر به بیان حال و هوای یک عاشق می‌پردازد. در بیت اول، شاعر تأکید می‌کند که همدم او تنها در گفتار و در لب پیمانه (نماد خوش‌گذرانی) است و در حقیقت از آشنایی، احساس بیگانگی می‌کند. در بیت دوم، به وضعیت مجنون دیوانه‌ای اشاره می‌شود که در بیابان گم شده و این نشان‌دهنده‌ٔ عدم آرامش و گمگشتگی اوست. او در جستجوی آرامش است، اما در صحرای دلش، که مملو از دیوانگی است، نمی‌تواند به آن دست یابد.

شمارهٔ ۱۰۹

شمارهٔ ۱۱۰

هوش مصنوعی: دوستی که با درک و حکمت صحبت می‌کند، همانند پیمانه‌ای است که برای سنجش محبت به کار می‌رود. در حالی که چهره‌ای که دیدم، برای من بیگانه و ناآشناست و معنای واقعی‌اش را درک نمی‌کنم.

همدم سنجیده گفتاران، لب پیمانه است

آشنا رویی که دیدم، معنی بیگانه است

هوش مصنوعی: مجنون در بیابان گم شده و به دنبال یک مکان آرام است، اما در واقع در دل او، سرزمینی پر از آشفتگی و دیوانگی وجود دارد.

رَه غلط افتاده مجنون بیابان گرد را

منزل آرام، صحرای دل دیوانه است

شمارهٔ ۱۱۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده