حزین لاهیجی » غزلیات ناتمام » شمارهٔ ۱۰۷

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ایّام غمم، مرا بهار است</p></div>
<div class="m2"><p>مژگان رگ ابر آبدار است</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>طرح عیشی چرا نریزم؟</p></div>
<div class="m2"><p>دامان دلم پر از غبار است</p></div></div>

شمارهٔ ۱۰۸

ایام غمم مرا بهار است
مژگان رگ ابر آبدار است
طرح عیشی چرا نریزم
دامان دلم پر از غبار است

هوش مصنوعی: شاعر در این بیت به احساس غم و اندوه خود اشاره می‌کند و آن را به فصل بهار تشبیه می‌کند. او می‌گوید که اشک‌هایش مانند باران جاری است و با وجود اینکه دلش پر از غبار و غم است، باز هم از شادی و عیش نمی‌تواند بگذرد.

شمارهٔ ۱۰۶

شمارهٔ ۱۰۷

هوش مصنوعی: روزهای غم من برایم مانند بهاری است که در آن اشک‌هایم مانند رگ‌های ابر می‌ریزند.

ایّام غمم، مرا بهار است

هوش مصنوعی: چرا شادی و لذت را به دور نریزم؟ دل من پر از غم و غصه است.

دامان دلم پر از غبار است

شمارهٔ ۱۰۷

اطلاعات

برگردان به زبان ساده