حزین لاهیجی » غزلیات ناتمام » شمارهٔ ۱۰۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>تاراج صبر، دور نگاهش رواج داشت</p></div>
<div class="m2"><p>وبرانه های دل، چقدرها خراج داشت</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>از نوشخند بوالهوس، امّیدوار شد</p></div>
<div class="m2"><p>یاد زمانه ای که، تغافل رواج داشت</p></div></div>

شمارهٔ ۱۰۲

تاراج صبر دور نگاهش رواج داشت
وبرانه های دل چقدرها خراج داشت
از نوشخند بوالهوس امیدوار شد
یاد زمانه ای که تغافل رواج داشت

هوش مصنوعی: در این اشعار، شاعر به حال و هوای احساسی و ناامیدی اشاره می‌کند. او از صبر خود و سنگینی دلهره‌هایش سخن می‌گوید و یادآوری می‌کند که چقدر احساساتش تحت تاثیر لبخند کسی بوده است. همچنین، به یاد دوران گذشته‌ای می‌افتد که در آن بی‌توجهی و نادیده گرفتن مشکلات رایج بوده است.

شمارهٔ ۱۰۰

شمارهٔ ۱۰۱

هوش مصنوعی: صبر من به هم ریخت و در برابر نگاهش، همه چیز رونق داشت. قلب من هم چه هزینه‌ها و دردسرهایی را تحمل کرد.

تاراج صبر، دور نگاهش رواج داشت

وبرانه های دل، چقدرها خراج داشت

هوش مصنوعی: از لبخند فریبنده و جذاب او، به یاد روزگاری افتاد که در آن بی‌توجهی و غفلت بین مردم رایج بود.

از نوشخند بوالهوس، امّیدوار شد

یاد زمانه ای که، تغافل رواج داشت

شمارهٔ ۱۰۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده