حزین لاهیجی » غزلیات ناتمام » شمارهٔ ۱۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>چنان افشاند چشمم، بی‌تو، اشک بی‌محابا را</p></div>
<div class="m2"><p>که ابر امشب، غلط هردم به دریا می‌کند ما را</p></div></div>

شمارهٔ ۱۱

چنان افشاند چشمم بی تو اشک بی محابا را
که ابر امشب غلط هردم به دریا می کند ما را

هوش مصنوعی: در این بیت شاعر از عواطف عمیق خود پس از جدایی از معشوق سخن می‌گوید. او بیان می‌کند که بی‌تابی و اشک‌هایش همچون باران بی‌وقفه بر او می‌ریزد و حالتی از غم و اندوه او را فراگرفته است. در واقع، این اشک‌ها به شدت و به‌طور مداوم مانند ابرهایی که به دریا می‌ریزند، جاری هستند.

شمارهٔ ۹

شمارهٔ ۱۰

هوش مصنوعی: چشم من به قدری بی‌تاب و پر اشک شده است که انگار ابرها در این شب، هر لحظه ما را به دریا می‌برند.

چنان افشاند چشمم، بی‌تو، اشک بی‌محابا را

که ابر امشب، غلط هردم به دریا می‌کند ما را

شمارهٔ ۱۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده