هوش مصنوعی: بیا با شوق و خوشحالی، دکمه‌های پیراهن را برای نسیم باز کن تا در زیبایی و آرامش، چشمان آشنا را روشن کنی.

هوش مصنوعی: به خاطر بی‌توجهی تو، در دلم حس تلخی دارم. با ناز و لبخند شیرینت، دردم را تسکین بده.

هوش مصنوعی: وقتی که هوای لطیف صبحگاهی در مغز غزالان ختن نفوذ می‌کند و به دامن نسیم صبح می‌وزد، موهای مشکین باز شود.

هوش مصنوعی: سوالی از من بپرس تا بتوانم با تو صحبت کنم. باید گره‌ای را که در دل من وجود دارد، باز کنم، مانند باز شدن غنچه‌ای که در صدای پرنده‌ای دلنواز پژواک می‌شود.

هوش مصنوعی: ساقی، از بیگانگی دست بردار و صحبت از آشنایان کن. اگر زندگی زلالی وجود ندارد، لااقل درب لبارنگ و جانفزای عشق را بگشا.

هوش مصنوعی: چرا چشم تو که بی‌توجهی می‌کند مانند تیر در کمان است؟ به دل‌های کسانی که اسیر عشق تو هستند، با نگاه پر معنی‌ات کمک کن و آن‌ها را آزاد کن.

هوش مصنوعی: خطرات زیادی وجود دارد برای کسی که فقط به خیال‌های دور و دراز خود باشد. اگر می‌خواهی در زندگی‌ات به راحتی پیش بروی، بهتر است به آنچه در جلویت است و واقعیت زندگی‌ات توجه کنی.