هوش مصنوعی: در عشق، زمانه ما به حال و هوای متفاوتی درآمده است. تغییراتی که در ما ایجاد شده، مانند فصل‌های خزان و بهار است.

هوش مصنوعی: من از خودم دور می‌شوم و با حالتی سبک مانند عطر گل، هیچ لکه‌ای از غبار بر دامنم باقی نمی‌ماند.

هوش مصنوعی: ابر بهاری در عرق شرم غوطه ور شد، به خاطر رنج و نازکی چشمان اشک‌آلود ما.

هوش مصنوعی: در روزی که خانه‌ام بر روی سنگ‌ها استوار بود، همچون آتشی که در دل سپند وجود دارد، از شوق تو می‌تپیدم.

هوش مصنوعی: مانند گردی که از ترس آهو به سرعت بلند می‌شود، آرام آرام از دل بی‌قرار ما دور می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر بخواهد عشق تو در دل لاله حسادت کند، داغی که بر دل دارد، بهار را هم بر ما بیفزاید.

هوش مصنوعی: ما رفتیم و مانند یک قلم، در زندگی حسرت‌بار، کلام ما بر صفحات زمان باقی مانده است.