هوش مصنوعی: به خاطر ناراحتی و غم دل، جایی که زندگی‌ام ویران شده است را به زیبایی تزئین کرده‌ام، تا مانند پروانه‌ای به دور آن بگردم و در این حال دیوانه‌وار به رقص درآیم.

هوش مصنوعی: روشنی شمع من به اندازه‌ی بال‌های زیبا و زینت‌دار است، که در جمع خود، پروانه‌ی خاصی را به نمایش می‌گذارد.

هوش مصنوعی: به خاطر اینکه همواره به سبوی محبوبم نگاه طمع‌آلود دارد، مانند گلی که اشک می‌ریزد، پیمانه‌ام را از نظر دور کردم.

هوش مصنوعی: شهر و دیار من از احساس عمیق و پرشور من آسیب می‌بیند. به همین خاطر، اشک‌های شاد و هیجان‌زده‌ام را به هامون می‌ریزم.

هوش مصنوعی: من هیچ نتیجه‌ای جز سوختن به دست نمی‌آورم. بنابراین، بذر امیدم را مانند آتش در هوا پخش می‌کنم و بذرم را در دل آتش رها می‌سازم.

هوش مصنوعی: برای آن شخص سخت‌گیر، داستان اندوه قدیمی‌ام را با شعله‌ای می‌سازم و حرارت داستان خود را به نمایش می‌گذارم.

هوش مصنوعی: من از عشق سخن می‌گویم و عقل را که بی‌خبر است، فراموش کرده‌ام. راز و رمزهایی را به مردان آزاده می‌گویم و به زاهدان می‌نمایم که پیمانه‌ی خود را پر کنند.