هوش مصنوعی: زمانی که رنگ سرخی همچون شفق بر چهره زیبای تو افتاده است، پیشانی‌ات نیز به خاطر این زیبایی عرق کرده و به نوعی شرمگین است.

هوش مصنوعی: ترس و استرس دل‌های آرام و بی‌خبر از خطر، چیز عجیبی نیست؛ چرا که نگاه فریبنده تو چنان است که کمین‌کنندگان را به دام می‌اندازد.

هوش مصنوعی: در دل خرابات، چشمان عاشقان باده تو، خاطرات پاک و بی آلایش را برای هزاران گوشه نشین زنده می‌کند.

هوش مصنوعی: عرش آسمان بر زمین پایین آمد، زیرا عظمت و بلندی مرتبه تو، نظم و ترتیب آسمان و زمین را به هم زد.

هوش مصنوعی: من چه قدرتی دارم که از دوش زلف تو، انسان‌های با تقوا دین و ملت خود را باختند.

هوش مصنوعی: دل چگونه آرام بگیرد وقتی حسادت و تابش عشق، آن را می‌آزارد؟ مانند مورچۀ ریز که بر لب شیرین خطی افتاده است.

هوش مصنوعی: در محفل تو نیاز به نوازنده نیست، زیرا صدای دلنشین و شاد تو باعث می‌شود که ناله‌های غم‌انگیز نیز به زیبایی شنیده شوند.