هوش مصنوعی: چرا چشم تو نمی‌تواند مرا مثل شراب مست و ویران کند؟ دو جرعه از آن شراب هم نمی‌تواند حال مرا دگرگون کند؟

هوش مصنوعی: من مثل ماهی‌ای هستم که به خاطر عشق تو، در دل خود دریای آتش دارم، اما این شعله‌ها به من آسیب نمی‌زنند و مرا نمی‌سوزانند.

هوش مصنوعی: ما در آرامش داستان‌های عاشقانه و پرهیاهو غرق شده‌ایم، اما صدای بلندی که در روز رستاخیز به‌پا می‌شود، نتوانسته خواب آلودگی ما را از بین ببرد.

هوش مصنوعی: عشق و محبت من به حدی است که هیچ بادی نمی‌تواند شعله وجودم را خاموش کند و هیچ طوفانی نمی‌تواند باعث نابودی من شود.

هوش مصنوعی: چرا ساقی اینقدر از کار من بی‌خبر است؟ او همیشه مشغول است و باده‌ی نابم را به من نمی‌دهد.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس نباید از من در عشق رنجیده‌خاطر باشد، زیرا آن نگاه و سرزنش من باعث آزارش نخواهد شد.

هوش مصنوعی: نه خاری که در راهم باشد، و نه خاکی که زیر پاهایم بیفتد، آن سرگران (یا سنگینی که بر دوشم هست) هیچ‌کدام برایم اهمیتی ندارند.