هوش مصنوعی: دل من در آثار زلف تو در حال شکستگی و آسیب است. صبح وقتی که به سراغ طرب و شادمانی می‌آید، نور ماه در شب، به‌طرز خوشایندی به چهره‌ات می‌تابد.

هوش مصنوعی: چشمانت به گونه‌ای است که گویی از ما خواسته‌ای داری، در حالی که به شدت در حال جشن و شادی هستی.

هوش مصنوعی: در میخانه، ممکن است که خاکستر وجودم را به جامی تبدیل کنی؛ ای خداوند، شاید دل حسرت‌زده من آرزوی بوسه‌ای را داشته باشد.

هوش مصنوعی: ای دل، مبادا از نعمت وجود او غافل باشی؛ چرا که در تاریکی، زیبایی بی‌نظیری نهفته است که فقط با روشنایی صبح نمایان می‌شود.

هوش مصنوعی: داستانی که در خواب می‌بیند، او را به هم می‌ریزد و دلش بی‌دلیل در کوی تو، پر از هیجان و جنب‌وجوش است.

هوش مصنوعی: بدون تجربه و زحمت، به دست آوردن چیزی ممکن نیست. من از جایی که کفر را می‌شناسد تا مکانی که ایمان دارد، هر کجا که حرمت و ادب وجود داشته باشد، حضور دارم.

هوش مصنوعی: چشمان حزین خود را باز کن که عشق زیبای جهان در هر گوشه‌ای از این دنیا، حتی در ذرات کوچک هم، جلوه‌گری می‌کند و نسبت به لیلی، زیبایی خاصی دارد.