هوش مصنوعی: شعله‌های دل‌ها سرشار از عشق و احساس است و اشعار ما به مانند داستانی شیرین و دلنشین، از دردها و اشک‌های ما نشأت می‌گیرد.

هوش مصنوعی: ما فرزندان صیادان هستیم و قفس، خانه و سرزمین ماست.

هوش مصنوعی: علم و آگاهی ما به اوج و افلاکی می‌رسد و با عشق و احساساتی عمیق به پرواز در می‌آید.

هوش مصنوعی: در آغاز روز، آگاهی و عقل در حالتی بی‌خبر و سرگردان بودند، همچون اثری از نوشیدنی شب گذشته ما.

هوش مصنوعی: در آشیانه‌ی ما، یادگاری از زیبایی‌های متعدد گل‌ها وجود دارد، که حتی بقایای بی‌ارزش مانند علف و کاه نیز در آن به چشم می‌خورد.

هوش مصنوعی: عشق به محبوبی که با موهایش دلبری می‌کند، ما را به تباهی کشانده است. آیا این زیبایی، خانه و زندگی ما را تحت تأثیر قرار داده است؟

هوش مصنوعی: در عشق، ای کاش عمر ما پر از غم‌های جاودانه و طولانی باشد.