هوش مصنوعی: رسوایی ما به پایان نرسید و این واقعاً افسوس‌آور است، زیرا بخت بد ما به جایی نرسید و به نتیجه مطلوبی نایستاد.

هوش مصنوعی: دل من به شدت می‌سوزد از اینکه نتوانستم به منبع روشنی و گرمی که همان خورشید است، دست پیدا کنم، و این درد به خاطر آن شبنم شیرین و دل‌انگیزی است که به آن نیاز داشتم و اکنون در دسترس نیست.

هوش مصنوعی: عشق نمی‌تواند پایبند علم و دانش شود و به همین دلیل، شور و شوق منصور هرگز به نتیجه‌ی مطلوبی نرسید.

هوش مصنوعی: شمعی که کنار من بود خسته شده است و در حالی که نگاهم به چهره‌ات است، از ضعف طاقت ندارم تا بتوانم چشم‌هایم را به تو برسانم.

هوش مصنوعی: چشم انتظارم که اشک شوق و شادی مستانه‌ام به دادم برسد، اگر سیل بهاری به خانه‌ام نرسد.

هوش مصنوعی: چشم من مدت زیادی است که در جست‌وجوی تو در غبار راه‌هاست و عطر گل میمِر سفر کرد، اما به سرزمین کنعان نرسید.

هوش مصنوعی: من در قفس تن خود گرفتار شدم و از دوری گل غمگینم. چگونه می‌توانم شکایت کنم وقتی صدای فریادم به گلستان نمی‌رسد؟

هوش مصنوعی: نگاه کردن به ناتوانی، واقعاً قدرتی را در خودش داشت. این ظلم به حدی بود که آن چشم‌های مظلوم هرگز نتوانستند به آن برسند.

هوش مصنوعی: روح صبح قیامت به شوق علم و دانش خود را برافراشته است. شب، که افسانه و داستان ماست، خوشبختانه به پایان نرسیده است.