هوش مصنوعی: غم عشق تو بر دوشم سنگینی می‌کند و من مانند ماهی که به تازگی دیده شده و در میان مردم چشمگیر است، در این شهر جلب توجه می‌کنم.

هوش مصنوعی: بیچاره عاشق چه کند اگر از دیدار معشوق بهره‌ای نداشته باشد؟ نمی‌توان به خاطر اشتباهات عاشق، او را از داشتن احساساتش بازداشت.

ادیت: من نفرین بهتری برای این غم نمی‌دانم ، هر آنکس که باعث جدایی من از تو شد هرگز عاشق نشود 

هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی تو اشاره دارد و می‌گوید که بوی گل و سنبل هیچ‌گاه نمی‌تواند به جذابیت و خوش‌بوئی تو نزدیک شود. بوی خوشی که از تو به مشام می‌رسد، مانند عطری است که نسیم صبحگاهی به همراه دارد و این عطر را به همه جا می‌برد.

هوش مصنوعی: یک نکته مهم توسط یک فرد زاهد و انسانی که منکر عشق بود، در مکان مقدس عشق به گوش همه رسید و صدایش بلند شد.

هوش مصنوعی: دل من مانند صبحی روشن و پاک است، اما از ناله‌های شب‌های گذشته پر است. این درد و اندوه من مانند صیقل‌دهنده‌ای است که آینه را جلا می‌دهد.

هوش مصنوعی: ای گل، به گوش‌های خود بسپار که بلبل ناامید از غم خود می‌گوید، او از این درخت زیبا نغمه‌ای سر می‌دهد.