هوش مصنوعی: از زخم‌هایی که بی‌وفایی معشوق به ما زده، سینه‌امان چاک شده است، درست مثل گل که لباسش پاره و آسیب‌دیده است.

هوش مصنوعی: در دوری و جدایی تو، هر بخش از دل مانند آتش و درد بزرگی است، چنان که در باغ ما هیچ غنچه‌ای نمی‌تواند بشکفد و زیبایی به ارمغان آورد.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که لب‌های زیبایت جادوئی در گوش قلم ما دمیده‌اند که آن را به شیرینی سخن و احساسات می‌کشاند.

هوش مصنوعی: در حضور تو، هر لحظه به گونه‌ای متفاوت و زیبا جلوه‌گر می‌شود، و این نشان‌دهنده آن است که ما تحت تاثیر سادگی و بی‌آلایشی تو قرار گرفته‌ایم.

هوش مصنوعی: به کجا رفته است آن نیرو و جذبه‌ی معشوق که می‌تواند همه چیز را در یک لحظه از بین ببرد و مفهوم ما و من را محو کند؟

هوش مصنوعی: دامن نازک از زنجیر عشق، زیبایی را برای ما به ارمغان آورد و دوباره ما را به آغوش دلبر باغی پیوند زد.

هوش مصنوعی: در تنهایی و جمع، درباره تو صحبت کردیم و شنیدیم. لحظه‌ای هم جمع ما از وجود تو خالی نبود.

هوش مصنوعی: از آب سبز رنگی که در حال جوشیدن است، عطر خوش آن لب میگون (که به رنگ میوه‌ای می‌ماند) به طور عجیب و غریبی در لباس ما پخش شده است.