هوش مصنوعی: وقتی که گل سنبل تو به سمت گل سمن می‌افتد، دل شکسته‌اش به خاطر هر اندوهی سرازیر می‌شود.

هوش مصنوعی: شبیه به اینکه شبنم شیرین از گلبرگ‌ها می‌چکد، سخنان تو مانند لعل است که با ظرافت و شیرینی، دل را می‌رباید.

هوش مصنوعی: اگر معشوق زلف خود را از روی چهره‌اش بردارد، دل مرا از جا خواهد کند و دلم را به هم خواهد ریخت.

هوش مصنوعی: حرکات دلنشین و لطیف تو ای گل زیبا، باعث می‌شود که روز قیامت، زمین را پر از خون عاشقان کند.

هوش مصنوعی: سرم را چنان بر زمین می‌زنم در سجده‌ات که لرزه به دل شیطان بیفتد.

هوش مصنوعی: به زیبایی مژه‌های معشوقم افتخار می‌کنم، زیرا از درد و زخم دل من، خون شبیه به خون یمن بر زمین کوی تو می‌ریزد.

هوش مصنوعی: به آرامی به بیستون می‌روم، چون نگرانم که سنگ‌های دل کوه‌کن بریزد.

هوش مصنوعی: بی‌تو، حال شادی در دل من نیست و هرگز نمی‌توانم خوشحال باشم، چون گویی هر چه بنوشم، به جای لذت، اشک از چشمانم می‌ریزد.

هوش مصنوعی: از پیچ و تاب موی آن معشوق زیبا، غمگین چه عطرهایی که در گلاب ختن فرو می‌رود.