هوش مصنوعی: در لحظه‌ای که از چهره‌ی ساقی پرده برمی‌افتد، جریانی از حس و زیبایی از هر رشته‌ی مو می‌ریزد و دنیایی از آشفتگی و شگفتی را به وجود می‌آورد.

هوش مصنوعی: به خاطر یاد آن لب‌های زیبا، وقتی ناله می‌کنم، به جای اشک، از چشمانم شراب برمی‌خیزد.

هوش مصنوعی: اگر از ظلم و بی‌رحمی تو شکایت کنم، آنگاه آسمان سنگین‌دل نیز از غم و اندوه من خونی خواهد شد و اشک خورشید خواهد ریخت.

هوش مصنوعی: عزت و شکوه فکر و درک انسان را به راحتی می‌تواند از بین ببرد، مانند نوری که از چشمان خواب‌آلود بیرون می‌آید و تأثیر شگرفی دارد.

هوش مصنوعی: در جمعی که زن دلشکسته‌ای به جای سرود شاد، با ناله‌ای غم‌انگیز از ساز خود صدای دلbroken را به گوش می‌رساند.