هوش مصنوعی: نمی‌دانم چگونه می‌توانم اشک‌های خود را کنترل کنم در حالی که باران بهاری در رگ‌هایم جاری است.

هوش مصنوعی: عشق عمیق و دردناک را نمی‌توان به راحتی از دل فراموش کرد. بنابراین، بیهوده سعی نکن که زخم‌های عاطفی را با حرکات بی‌فایده بهبود بخشی، چرا که این زخم‌ها عمیق‌تر و واقعی‌تر از آن هستند.

هوش مصنوعی: همواره با دقت و توجه به دل پاک و روشن خود، مانند صبح که هوای تازه و زلالی دارد، نفس می‌کشم و زندگی می‌کنم.

هوش مصنوعی: دل در کفن، به شوخی مژگانش، کافری را به تپش انداخته است، رگی که سنگ قبر را می‌لرزاند.

هوش مصنوعی: تا زمانی که بدن سر جایش است، به دنبال پاکی روح نباش. مانند اینکه آیینه در غبار نشسته است، زنگار دارد و نمی‌تواند روشنی را نشان دهد.

هوش مصنوعی: روزی که غم تو مرا مست کرد، نگاهی حزین از چشمانت، حالتی دنباله‌دار از شیدایی را به من بخشید.